Onlangs was uw verslaggevert in de kantine van een groot kantoor. En wat hij daar zag heeft hem diep geraakt. Ik vond het weerzinwekkend. Het was niet vies. Het stonk niet. Het was niet slijmerig van aard. Het maakte niet het geluid van een nagel op een schoolbord. En toch was het in 4 lettergrepen weerzinwekkend.
Ik zag een man. Een man met twee oorringen. Best wel forse oorringen. Prima. Maar. Door een van die oorringen. Had hij het sjekkie gestoken dat hij na de lunch ging roken. Weerzinwekkend. In zijn exhibitionisme, zijn ostentatiefheid.
Helaas verboden de regelen van fatsoen mij om er een foto van te maken. Maar het wekte mijn weerzin, neem dat maar van mij aan.