Luchtledig

TOKIO – Het geeft wel een bijzonder gevoel, zo’n stopover in Japan. Ik zit hier alleen, want Sven reist via een andere route naar huis. En het geeft een beetje een luchtledig gevoel, alsof ik afgesloten ben van mijn eigen werelden.

Australie is natuurlijk (voorgoed of voorlopig, dat is de vraag) verleden tijd, alleen al zo spijtig vanwege het schrijnende weersverschil tussen Darwin en Utrecht. En Europa is nog een kilometer of tienduizend en zo’n zeven tijdszones van me vandaan.

Daar zit ik dan precies tussenin, in een hotel op een vliegveld in Japan. Niemand kent me hier, geen bereik met de telefoon, en ik heb hier ook geen ander doel dan wachten, feitelijk. Maar zoals ik al schreef in “Japans eten”, het is hier geenszins vervelend.

En nou ja, dat van dat luchtledige valt ook wel mee. Internet doet de longen weer volstromen met zuurstofrijkheid.