Kind

Vroeger had ik een houten treinbaan. Uiteraard wilde ik een elektrische trein. Die stond elk jaar op mijn sint-verlanglijstje. Maar hij nam er nooit een mee uit Spanje.

Dat is misschien maar goed ook, want dan had ik me gisteren niet zo onvervalst kind gevoeld waarschijnlijk. Dan had ik het allemaal maar normaal gevonden, een elektrische trein op de zolder van Boerammetje.

– We komen bijna bij Station Utrecht! Iedereen moet uitstappen! Denkt u aan uw bagage en neemt u deze ook mee.
– We gaan nu even naar het goederenstation, want daar is net een container met gevulde koeken aangekomen!
– O, kijk uit! Geen paniek. De trein is ontspoord, maar we gaan het repareren.
– Bijna-botsing! Wie heeft die wissel verkeerd gezet?