Per toeval kwam ik het boek De Prooi van Jeroen Smit tegen. Het gaat over de ondergang van de ABN Amro (ja ik zeg de ABN Amro en ik ga ook naar de Albert Heijn.) Ik wist van het bestaan van dat boek maar het leek me niet interessant. Zoveel heb ik niet met het bankwezen.
Maar ik begon te lezen en ik bleef lezen. Heel gek. Hoe kan dat? Wat doet die Jeroen Smit? Ik denk dat ik het (na 39 pagina’s) wel een beetje doorheb. Hij laat zien dat die grote banken door mensen bewoond worden. Ik zit bij de Postbank, sorry ING, dus ik heb al jaren geen bankmedewerker gezien (wanneer haalde u voor het laatst giro-enveloppen bij het Postkantoor?). Maar los daarvan: banken zijn voor mij megalomane kantoren aan de Amsterdamse Zuidas, aandelenconstructies, hedgefondsen en vooral miljardenbedragen.
Echter, achter die constructies en miljarden zitten dus mensen. En die laat Smit zien. Een citaatje, over twee topmannen van de bank:
Rijkman Groenink kijkt naar Wilco Jiskoot. Ze kennen elkaar nu dertig jaar. Nooit zijn ze vrienden geworden. Als Groenink in iemand teleurgesteld is, dan is het in deze man. Jarenlang heeft Jiskoot beloofd dat zijn grootzakelijke divisie stevige winsten zou gaan maken. Dat hier de toekomst van ABN Amro zou liggen. Maar Jiskoot bleef maar geld uitgeven. Hij bleek keer op keer niet in staat om zijn divisie te managen. Een paar keer heeft Groenink Jiskoot onder vier ogen verteld dat hij hem een slechte manager vindt. Hels was Jiskoot geweest. Wat had hij Jiskoot graag ontslagen. Jaren geleden al.
Ook lager personeel vertoont menselijke trekken:
Ook de ABN’ers zijn verrast, ze hadden gerekend op een samengaan met het keurige Nationale Nederlanden. Links en rechts wordt met afschuw gereageerd bij de gedachte te moeten samenwerken met die agressieve, gretige mensen van de Amro.
Ik denk toch dat ik dit boek maar eens verder ga lezen…