Maar was de rel rondom het Amsterdamsche Koffijhuis dan het belangrijkste wat er over Oerol te melden valt? Nee natuurlijk niet.
U las al over de internetfiets. Helaas is daar geen beeldmateriaal van bewaard gebleven.
En verder zagen we een toneelstuk van De Appel. Het heette Blik en het decor bestond uit een stuk snelweg dat ze nagebouwd hadden op het strand. Inclusief file. Behoorlijk vervreemdend, maar wel heel mooi.
Er was ook een fietsroute uitgestippeld met een variëteit aan kleinere voorstellingen en performances. Ook daar zaten heel aardige dingen tussen, zoals ’n Hak op de tak, een minitoneelstukje in het bos door twee in het groen gestoken elfjes
en Ze kwam binnen door het kelderraam, een klein huisje met spiegels op de vloer.
We fietsten het hele eiland rond, en dan kom je ook verlaten decors tegen van toneelsvoorstellingen die pas ’s avonds plaatsvinden. Intrigerend.
En op zondagavond was daar – speciaal voor ons naar Terschelling gekomen: Johan. In een heuse bar-dancing, de Braskoer, speelden zij een behoorlijk strakke set.
Het mooie van Oerol is niet dat er zoveel toneel te zien is, of dat je zo fijn overal in de rij voor staat (pinnen, plassen, douchen, camping, supermarkt, kaartjes), maar dat het op Terschelling plaatsvindt. Heb je genoeg van al die mensen, dan fiets je 200 meter en dan heb je alleen bos of duin om je heen.
En tot slot kwam ik deze uitermate stoere Renault 6 (pleonasme) tegen, geheel kunstzinnig verantwoord gemaakt.
Met spijt in onze stem fluisterden we “Dag! Tot snel” tegen het eiland. Gelukkig voer de boot maar langzaam terug naar het vasteland.