Afgeleid

Ik heb een slordige drie decennia gedacht dat ik geen aanleg voor verslavingen had. Ja ik heb weleens in mijn halfslaap Tetris-blokjes naar beneden laten vallen om zoveel mogelijk rijen vol te maken, omdat ik dat op de computer ook de hele dag had zitten doen. Maar dat waren incidenten.

Echter.

Nu is er Twitter. Ik zit al 3 jaar op Twitter maar recentelijk nam mijn activiteit aldaar toe. En nu zit ik de hele dag te twitteren, als ik de kans krijg. Zelfs tijdens het schrijven van dit logje is mijn aandacht constant afgeleid.

En nog iets: weblogs schrijven lijkt ineens zo web 1.0 en dat is het ook natuurlijk. Plus: het kost zoveel tijd om te maken. Je bent al snel 10 minuten (zoniet langer) bezig om netjes te formuleren, een idee uit te werken, plaatje erbij, nog wat klooien met html-tags. 10 minuten! Een tweet staat er binnen luttele seconden. En die wordt door veel meer mensen gelezen en er wordt veel meer op gereageerd. Heel web 2.0 dus!

Maar ik geef niet op. Ik ben een schrijver. Ik schrijf meer dan losse zinnen van maximaal 140 karakters. Stay tuned, lieve lezer.