één goede buurman

De laatste tijd is het bij mij voor de deur lastig parkeren. Veel auto’s, weinig ruimte, en dan zijn we ook nog een vrijparkeerenclave. Vaak moet ik bij een andere flat parkeren. Ik ga daar niet dood van, maar ik vind het wel irritant.

Mijn buurman is een grote-Volvofan, hij heeft heel veel van die stoere bakken, en zelfs een winkel waar je speciale grote-Volvobestickering enzo kunt kopen. De laatste tijd heeft-ie vier van die bakken op onze parkeerplaats staan en die begonnen me enigszins een doorn in het oog te worden. Die paar Volvo’s zullen het parkeerprobleem niet oplossen, maar ik besloot toch maar eens te gaan vragen of-ie er niet een paar kon verschepen naar elders. Altijd een beetje lastig, dat soort bezoekjes (vind ik dan).

– Tring
– Hoi buurman kom binnen, wil je wat drinken?
– Nou, eh, als ik niet stoor, graag.
– Tuurlijk stoor je niet, je hebt toch netjes aangebeld?
– O jullie zijn aan het eten, daar wil ik jullie niet te lang bij storen.
– Nee joh ga zitten. Heb je al gegeten?
– Ik kom net van mijn werk.
– Lust je andijviestamp?

En terwijl buurvrouw mijn bord volschepte, sneed buurman van hun beider braadworsten een stuk af en legde die erbij.

– Zo, buurman, je kwam vast niet voor niets.
– Ja, ehm, over het parkeren: het is hier nogal vol, en jullie hebben die vier Volvo’s staan. Ik vroeg me af of je er daar een paar van naar elders kunt verplaatsen.
– Goed dat je erom komt, we vonden al dat het lang duurde voor iemand erover begon… We hebben het druk met de aanstaande verhuizing, dus het heeft een lage prioriteit, maar binnen een paar weken zal ik er twee naar mijn garage brengen.
– Fijn, dank!

Waarmee maar weer eens bewezen is: “Beter één goede buurman in de hand, dan tien verre vrienden in de lucht”.