Uitzending gemist

Ik zal je uitleggen waarom ik een moeizame relatie met Uitzending gemist heb.

Soms zet ik de televisie aan en val ik in een programma en ga ik *niet* zappen. Ik blijf hangen en kijk het geboeid uit. Vaak blijkt het een aflevering uit een serie. Vroeger dacht ik dan: “Jammer dat ik de eerdere afleveringen niet gezien heb, maar vanaf nu neem ik het op met mijn videorecorder.” Dat laatste doe ik nog steeds (digitaal inmiddels, niet meer op VHS). Maar die eerdere afleveringen, die zijn er nu natuurlijk nog! Dankzij het immer uitdijende stuwmeer aan televisieprogramma’s dat Uitzending gemist heet.

Mooi, snel de computer erbij gepakt. Heerlijk, de digitale snelweg. Ik heb Uitzending gemist lief, want ik hoef met terugwerkende kracht niets te missen van mijn nieuwe favoriete programma.

Maar wat blijkt dan, en misschien deel je deze ervaring: ik heb al 22 afleveringen van elk 35 minuten gemist! Niet alleen de 6 van dit seizoen, maar ook de 14 van de afgelopen twee seizoenen. Toen ik het bestaan van het programma niet kende.  Ineens loop ik 13 uur televisie achter! Want ik moet en zal ze wel allemaal zien.

Was ik net nog zo gelukkig dat ik een mooi nieuw televisieprogramma ontdekt had, nu zit ik in de put omdat ik de direct ontstane achterstand nooit meer in zal halen. Want volgende week ontdek ik vast weer een nieuw favoriet programma, waar ik 18 afleveringen van drie kwartier van blijk te hebben gemist. En o ja, een tijdje geleden ben ik blijven steken op de helft van een andere serie. Tel dus maar 5 uur bij die achterstand op.

Ik ga maar een stukje schrijven. En daarna verder lezen in mijn boek. Want daar staan er ook nog 70 van ongelezen op mijn e-reader, en 1200 op mijn computer…

(Gelukkig dat we tot nu toe maar drie Willems hadden. Dat maakt deze serie in elk geval haalbaar)