schaatsen

Op het moment dat ik dit schrijf, schijnt de zon op mijn beeldscherm. Verder schijnt het deze week 15 graden te worden. Toch wil ik het nog even over het concept schaatsen hebben (weet je nog?)

Twee weken geleden las ik op het weerbericht dat het nog een week ging vriezen. Op maandagochtend zag ik op de Catharijnesingel – onderdeel van mijn woon-werkverkeersroute – dat er al geschaatst was. Tijd voor actie, dacht ik. In de middagpauze heb ik schaatsen gekocht en vervolgens heb ik die week vrijwel elke dag geschaatst. Met als hoogtepunt een tocht over de Ankeveense plassen. Ik had de smaak te pakken.

Vanwaar de urgentie om ineens elke dag te gaan schaatsen, bedacht ik me in een filosofische opwelling. Omdat het zondag weer ging dooien natuurlijk!

Ik zag een analogie: wat nou als de wereld zondag vergaat? Wat ga je dan doen? Dingen die je leuk en belangrijk vindt. En die je alleen kunt doen zolang de wereld nog bestaat. Elke dag leven alsof het je laatste is. Zoiets.

Als zondag de wereld verging, dan pakte ik snel de Clio en laadde die vol met wat geliefden. Daarna reed ik naar het zuiden tot de zon scheen, het warmer was dan 20 graden en de voertaal Frans of Spaans was. Dan bestelde ik een Kronenbourg of een cerveza en ging wachten op wat komen ging.

Wat zou jij doen?