– Leuk! Altijd fijn om niet zelf te hoeven koken. Ik heb deze week nog wel tijd om af te spreken.
– Nee deze week gaat niet. Morgen ga ik naar de Nits, in de Helling.
– Hmm, dat lijkt me eigenlijk ook wel stoer.
– Dan ga je toch mee.
– Prima. Ik zal eens kijken of er nog kaartjes zijn.
Uitverkocht. Deze verslaggevert is echter niet voor één gat te vangen.
– Heb je nog een kaartje kunnen bemachtigen?
– Nee, nog niet, maar het komt wel goed.
Een kwartiertje voor aanvang kwam ik aangefietst bij de Helling. Een beetje rondkijken, ronddrentelen. En ja hoor, daar kwam een meneer op mij af.
– Hebt u een kaartje over soms?
– Ja ik heb 1 kaartje over. Mijn zoon is ziek.
– Ik kom precies voor 1 kaartje.
Iedereen blij (altijd fijn). Wij wisselden geld en toegangsbewijzen uit en ik kon naar binnen. Een alleszins amusant concert van drie mannen van in de vijftig. Ze speelden veel van hun nieuwe album en ik herkende maar twee (onvermijdelijke) oude hits. Precies: Nescio en In the Dutch mountains.
Het cd’tje maar meteen gescoord, want altijd leuk als je een gepersonaliseerde versie hebt.
