Motor

TUSSCHEN LEIDSCHE RIJN ENDE UTRECHT – Met 120 km/u over de snelweg is best leuk in een Renault Clio. Maar met 120 km/u op de snelweg achterop een heusche Honda Goldwing uit 1980, da’s andere koek.

In de auto zit je een beetje dropjes te eten, radio te luisteren (andere zender, maar weer een andere zender, cd’tje dan maar), naar buiten te koekeloeren, te bellen, in de gaten te houden of de andere filerij niet toevallig sneller gaat want dat mag natuurlijk niet. Enzovoort. Allemaal dingen die je doet omdat autorijden zich afspeelt in een veilige, warme, risicovrije omgeving. Je verveelt je, je zoekt afleiding.

Zoniet op de motor. Wat een sensatie. Alleen het optrekken al. Dat gaat hárd. En dan rijd je 120 en dan voel je de wind, de kou, het lawaai, de bochten. Alles in mij was gespannen. Maar niet vervelend. Wel geconcentreerd. Ik had geen afleiding nodig, de motor was de afleiding…

Ik was op die motor onderdeel van de wereld, misschien is dat wat ik mis in de auto. Daar kijk ik alleen maar naar de wereld, door een glaasje.

Enfin, ik ga natuurlijk geen motorrijbewijs halen. Mij veel te onpraktisch, een motor. Maar als vriend Sven (of iemand anders) me nog een keer achterop wil nemen, hij/zij mailt gewoon even.