Uw verslaggevert begaf zich met zijn Clio naar het buitenland. Naar het hem dierbare België. Naar de stad waarop hij maar niet verliefd wordt – naar eigen zeggen. Maar toch. Brussel heeft voor mij iets gewoons, iets volks wat me aanstaat. Misschien omdat ze er mooie, oude gebouwen hebben waar ze dan schaamteloos heel lelijke naast zetten (van die Oost-Duits aandoende kolossen). Waar je je zo gezellig druk over kunt maken.
Ook zo fijn: ze spreken er door elkaar mijn twee favoriete talen. Dat ze daar zelf problemen bij maken, deert mij natuurlijk niet. Ik zie alleen de romantische kant.
Ja Brussel is toch een fijne stad. Ik weet niet of ik er verliefd op ben, maar ik houd er wel een beetje van.
Alleen Manneken Pis. Die mag afknijpen en ophoepelen.
Reacties
2 reacties op “Brussel”
Het heeft bij mij ook even geduurd… Brussel is wat minder makkelijk om lief te hebben dan b.v. Parijs, waar je bijna niet anders kunt dan voor vallen. Er zijn veel rafelrandjes, maar dat is ook de charme. Ik hoop dat de liefde zal blijven groeien. Er is nog genoeg te ontdekken! (Ook voor mij, afgelopen weekend ben ik ook weer een beetje verder gekomen!)
’t zal het gebrek aan visie zijn dat tegelijkertijd struikelblok en charme is.