Ik viel midden in de persconferentie. Zo’n ding duurt lang als er nog helemaal niets bekend is. Vooruit, ik wil de beelden zien. Ik zag de beelden.
Van de zwarte Suzuki Swift die nogal dramatisch tot stilstand komt tegen de Naald op de kruising van de Loolaan en de Jachtlaan. Een agent te fiets die zich net het vege lijf kan redden. De ontzetting op de koninklijke gezichten in de bus. Zwenkende camera, richting de vernielingen die de man (“Dader is autochtoon”, zoals ik las op een nieuwsticker van RTL7) reeds aangericht had. Agenten die toesnellen, eerste hulp verlenen.
We vinden het niet meer dan normaal dat we die beelden kunnen zien, liefst vanuit verschillende hoeken (en het voedt ook onze sensatiezucht….). Ik moest denken aan het filmpje van de moord op Kennedy. Toen het nog toeval was dat een ernstige gebeurtenis gefilmd werd. Toen de naam van de filmer nog wereldberoemd werd.