Ik ben in de afgelopen twee dagen van Utrecht naar Ubachsberg (Zuid-Limburg) gefietst. Ik heb de hele route in Michelinkaartvorm bij me, maar toch moest ik vaak de weg vragen. Soms door het ontbreken van bordjes, soms om het gewoon zeker te weten. Omrijden is zeg maar niet echt mijn ding.
Glooiend verschuivende dialectgrenzen worden zo heel mooi duidelijk. Heel langzaam ging Oost-Brabants over in Zuid-Limburgs. De constante factor was dat iedereen even behulpzaam en vriendelijk was.
Morgen België in.
Reacties
2 reacties op “Weg vragen”
Als "weg vragen" ooit een dubbelzinnige titel kan zijn, dan is het wel deze keer. Un tour de patience. Fiets ze!
Goed om te lezen over je tocht. Veel plezier en stamina toegewenst!