(naar: Ilse de Lange – Miracle)
Deze deur zat jarenlang op slot
Men sloeg ertegen dat was steeds zijn lot
Hij kraakte, zuchtte onder het geweld
Maar heeft zijn geheimen nooit verteld
Kijk je naar ‘t verhaal dat zich ontvouwt
In de vele scheuren in het hout
Verborgen in de ramen in de wand
Ogen die al wisten wat er kwam
Als ik dacht aan wat zich hier ontspon
Geloofde ik dat liefde niet bestond
In deze kamer donker van verdriet
Deze kamer die ik nooit verliet
Jij was het die liet zien wat vrijheid is
Je liet me zien wat ik daarbinnen mis
Ik weet nu dat geen mens volledig leeft
Als hij niet kan geven wat hij heeft
Een wonder kijkt me nu in de ogen
Een wonderlicht waardoor ik de wereld zien kan
Een wonder kijkt me nu in de ogen, eindelijk
Een wonder kijkt me nu in de ogen
Een wonderlicht waardoor ik de wereld zien kan
Een wonderlicht
Een wonderlicht
Een wonderlicht
Ik leefde in mezelf, was er niet echt
Alles wat ik voelde slikte ik weg
Maar in stilte werd ik een vulkaan
Heb bijna op uitbarsten gestaan
Maar nu ik veilig in de armen lig
Van iemand die ik liefheb als muziek
Iemand die me nooit meer weg laat gaan
Weet ik dat ik elke storm doorsta